به گزارش شهرآرانیوز؛ انسانها در هر مرحله از زندگی، به عناوین خاصی شناخته میشوند؛ کودکان به شیطنت، نوجوانان به کنجکاوی، جوانان به جسارت و بزرگسالان به پختگی و نمادی از کوه تجربه. در این میان برای فوران و بروز این خصایص گاهی یک جرقه لازم است تا تمام این ویژگیها در یک چشم به هم زدن از شمایل کلمات خارج شوند و جان بگیرند.
در روزهای درگیری ایران و رژیم صهیونیستی طی جنگ ۱۲ روزه، کودکان و نوجوانان یکی از مهمترین اقشاری بودند که درگیر این اخبار تلخ شدند. این دسته از هممیهنان که حتی حالا، پس از آتشبس جنگ تحمیلی، همچنان در دریای مواجی از سؤالات دست و پا میزنند و میخواهند بدانند علت نامهربانی و ظلمهایی که در دنیای کوچکشان جایی ندارد، چیست و چطور چنین در جهان گسترش یافته است؟
برای برخورد با این حس کنجکاوی کودکان و نوجوانان، میتوان چند مسیر را در پیش گرفت و چراغهای تاریک و مبهم ذهنشان را به درستی روشن کرد. این راهکارها برای کودکان و نوجوانان متفاوت بوده و بار مسئولیت پاسخگویی به آنها، بر دوش جوامع مختلفی قرار میگیرد. در این خصوص، یک روانشناس بالینی و استاد دانشگاه در گفتوگو با خبرنگار شهرآرانیوز این راهکارها را تشریح کرده است.
حسین روزبهانی درمورد چگونگی پاسخگویی به سؤالات کودکان و نوجوانان در رابطه با جنگ و مسائل سیاسی جهان بیان کرد: هنگامی که یک کودک یا نوجوان درمورد مسائلی فراتر از موقعیت سنی خود، سؤالی را مطرح میکند، باید در محدوده همان موضوع مطرح شده پاسخ ارائه شود و نباید به محدودههای تخصصی و جزئی ورود کرد. در این موقعیت، بزرگترها فقط باید تلاش کنند تا ابهام کلی را در ذهن فرد از بین ببرند و از توضیحات اضافه خودداری کنند.
این روانشناس بالینی در ادامه به آموزش مسائل جنگ و به طور کلی ارتباطات سیاسی و تاریخی کشورها با یکدیگر اشاره و اظهار کرد: چگونگی آگاهی دادن درمورد برخی مسائل با طبقهبندی سنی کودک و نوجوان، مشخص خواهد شد؛ به عنوان مثال دانشآموزان متوسطه اول و دوم میتوانند تحت آموزشهای علمی و جامعتر در این مورد نیز قرار بگیرند، اما در سنین پایینتر این اتفاق میتواند بار منفی روانی برای کودک داشته باشد چراکه درکی از این اتفاقات نداشته و دیدگاه متفاوتتری نیز نسبت به نوجوانان دارند.
روزبهانی بحثها و کارشناسیهای سیاسی را در جمعهای خانوادگی با حضور کودکان را نیز کار نامناسبی دانست و افزود: پیشترها کارشناسیهای سیاسی در جمع خانواده به یک عرف تبدیل شده بود، اما در حال حاضر از نظر علمی اثبات شده است که نظرات و تحلیلهای اشتباه میتواند بار منفی فراوانی را بر دوش اعضای انعطافپذیر خانواده بگذارد.
این استاد دانشگاه بهترین زمان تشریح این مسائل را زمان شکلگیری هویت و عقاید شخصی دانست و تشریح کرد: دانستن مسائل سیاسی و بینالمللی پیش از سن نوجوانی و ورود به مرحله تشکیل هویت اجتماعی، کاری بیهوده و حتی گاهی خطرناک است؛ بنابراین بهترین کار این است که با دادن اطلاعات صحیح در زمان مناسب، تحلیل مناسبی به نوجوان ارائه دهیم تا بتواند مسیر زندگیاش را پیدا کند این خط فکری در درجه اول باید توسط مدرسه، کارشناسان و معلمان به نوجوان ارائه شود و پس از آن خانوادهها گام به گام در این آموزش دخیل شوند و برخی نکات را در صورت نیاز، اصلاح کنند.
روزبهانی به نحوه برخورد مناسب با کودکان و نوجوانان در دوران پساجنگ نیز اشاره و بیان کرد: طی جنگ ۱۲ روزه میان ایران و رژیم صهیونیستی، بسیاری از کودکان و نوجوانان تحت تأثیر تروماهایی قرار گرفتند که لازم است با گفتمان با یک فرد متخصص یا یکی از اعضای آگاه خانواده، زخمهایی که طی این مدت بر بدن آنها مانده است، درمان شود. در چنین شرایطی بهتر است صحبتهای منطقی و آگاهیبخشی درمورد اتفاقات اخیر به زمان دیگری معوق شده و تسکین روحی فرد در اولویت قرار گیرد.